Ένα μέτωπο λογικής
Η Νέα Δημοκρατία από την ίδρυση της ήταν ένα κεντροδεξιό κόμμα, που στους κόλπους του περιλάμβανε ανθρώπους από τον ευρύτερο φιλελεύθερο και συντηρητικό χώρο. Δημιουργήθηκε, ώστε η κοινωνία της εποχής να υπερβεί τους διχασμούς του παρελθόντος και να προχωρήσει μπροστά στην ανοικοδόμηση της χώρας και ισχυρών θεσμών.
Καμία περίοδος δε μπορεί να συγκριθεί με εκείνη την περίοδο, αλλά δίχως άλλο διανύουμε μια από τις πλέον καταστροφικές περιόδους της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας. Οι θυσίες των πολιτών επί πέντε χρόνια πετάχθηκαν στα σκουπίδια μιας δήθεν διαπραγμάτευσης και η χώρα βρίσκεται σε πολύ χειρότερο σημείο σε σχέση με ένα χρόνο πριν.
Για την παράταξη μας όμως, η περίοδος που έχουμε μπροστά είναι κομβική. Σε μια εποχή, όπου επιχειρείται από την κυβέρνηση ένας ταξικός διαχωρισμός των πολιτών, εμείς οφείλουμε να ανοίξουμε τις πόρτες μας σε όλους τους πολίτες και με τη διεύρυνση των πολιτικών μας να προσπαθήσουμε να εκφράσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους. Για μένα, η Νέα Δημοκρατία πρέπει να επιτρέπει τη δυνατότητα ύπαρξης ιδεολογικών τάσεων. Να γίνει στην πράξη ένας χώρος ιδεολογικής ζύμωσης Κεντρώων, Φιλελεύθερων, Κοινωνικά Φιλελεύθερων, Δεξιών, Μεταρρυθμιστών κ.α. Είναι μοναδική ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε οριστικά από τις προσωπολατρικές συνιστώσες και να προχωρήσουμε σε ένα θεσμοκεντρικό μοντέλο, ικανό να συγκεράσει τις επιμέρους διαφορές και να αποδώσει στο δημόσιο διάλογο καινοτόμες ιδέες και καλές πρακτικές. Μέσα από την ιδεολογική ζύμωση, θα υπάρξει ουσιαστική πολιτική συζήτηση μια και πλέον το ενδιαφέρον θα εστιάζεται στις ιδέες και όχι στα πρόσωπα.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Τίποτα δε θα αλλάξει, αν δεν επέλθει πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Ο τόπος χρειάζεται ισχυρές κυβερνήσεις, κάτι που νομοτελειακά θα συμβεί μόνο μέσα από ευρείες συνεργασίες. Δίχως αμφισβήτηση, σήμερα διαμορφώνονται δυο πόλοι. Από τη μια, αυτός των λαϊκιστών και των κράτιστων που δε θα δυσκολεύονταν να αποδεχθούν μια Ελλάδα της δραχμής και από την άλλη όλοι εκείνοι που θεωρούμε την Ευρώπη αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, πιστεύουμε στις μεταρρυθμίσεις και θέλουμε μια Ελλάδα της παραγωγής.
Σ’ αυτό το δίπολο, η Νέα Δημοκρατία έχει κομβικό ρόλο. Πίστευα και πιστεύω, πως το κόμμα μας έχοντας δεσπόζουσα θέση στα δρώμενα του Κεντροδεξιού χώρου, πρέπει να δημιουργήσει το κατάλληλο πλαίσιο ώστε σε εποχές σαν και αυτή που δραματικά βιώνουμε, να μπορεί να συνεργαστεί και να συνδεθεί με τα σύγχρονα ρεύματα, τα δίκτυα πολιτών, κόμματα και προσωπικότητες ικανές και αποφασισμένες να στηρίξουν μια μεταρρυθμιστική ατζέντα προκειμένου να γίνει η ζωή των πολιτών καλύτερη. Μέσα από αυτή τη συμπόρευση, θα δημιουργηθεί ένα μέτωπο λογικής, που όχι μόνο θα απαλλάξει τη χώρα από το λαϊκισμό αλλά θα εφαρμόσει στην πράξη όλες τις αλλαγές εκείνες που θα βγάλουν τη χώρα οριστικά από το τέλμα.
Αντιλαμβάνομαι τη δυσκολία του εγχειρήματος, ωστόσο η εποχή αναζητά υπερβάσεις. Η Νέα Δημοκρατία άλλωστε, ιστορικά, είναι Παράταξη. Όχι ένα μονοθεματικό κόμμα. Χωράει στους κόλπους της όλο το εύρος του συντηρητικού και φιλελεύθερου χώρου, πιστεύει στην αξία ισχυρών θεσμών, στην ευρωπαϊκή προοπτική και την αστική Δημοκρατία.
Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας λοιπόν, φαντάζει στα μάτια μου ξεκάθαρη. Αν πιστεύουμε στους ισχυρούς πολιτειακούς θεσμούς, τότε δεν έχουμε παρά να φτιάξουμε ισχυρούς θεσμούς στο εσωτερικό μας αγκαλιάζοντας όλους εκείνους που σήμερα θέλουν να προσφέρουν τις δυνάμεις τους ώστε να υλοποιηθεί η φιλελεύθερη ατζέντα, μέσα από συγκεκριμένες ρεαλιστικές πολιτικές. Δε θέλει ισορροπίες, θέλει τόλμη.
