Φυγή προς τα εμπρός
Όταν το 2009 ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, μίλησε για μια Νέα Μεταπολίτευση που έχει ανάγκη η χώρα και θέλησε σ’ αυτό το λεκτικό σχήμα να περικλείσει το σύνολο των αλλαγών που απαιτούνται στο Σύνταγμα και τους θεσμούς προκειμένου να μπορέσει το πολιτικό σύστημα να θωρακιστεί και να ανακτήσει το κύρος του.
Δυστυχώς, η οριακή κατάσταση στην οικονομία τον πρόλαβε και έθεσε άλλες προτεραιότητες για τον πρώτο 1.5 χρόνο διακυβέρνησης. Σε λίγο, ο Πρωθυπουργός, έχοντας βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά της χώρας ξεκινά την πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση για μια οριστική λύση στο πρόβλημα του χρέους. Βγάζει τη χώρα από την κρίση και την οδηγεί στην ανάπτυξη. Άνοιξε, όμως, με το θάρρος και την αποφασιστικότητά του, ένα νέο μέτωπο. Βάζει μπρος και το μεγάλο στόχο των θεσμικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων που θα βάλουν τέλος στα στραβά και τα ανάποδα του χθες.
Η νέα Ελλάδα άλλωστε που οραματιζόμαστε, δε θα αλλάξει μόνο μέσα από τους οικονομικούς δείκτες. Θα αλλάξει αν απαλλαχθούμε από χρόνιες παθογένειες, πιστέψουμε τις μεταρρυθμίσεις και κλείσουμε οριστικά τα παράθυρα της διαφθοράς, της ασυδοσίας και της ατιμωρησίας του παρελθόντος. Έχουμε συνεπώς μία μοναδική ευκαιρία να προχωρήσουμε τόσο σε μία ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση, καθώς και σε μία σειρά από θεσμικές αλλαγές που φαντάζουν σήμερα μακρινές αλλά είναι μονόδρομος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι καιρός, να αλλάξουν ριζικά τα όσα ισχύουν για τη βουλευτική ασυλία και τον περιβόητο νόμο περί ευθύνης Υπουργών, και μια σειρά άλλα σημαντικά ζητήματα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας μπορεί να αποτελέσει την προμετωπίδα των αλλαγών. Θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενός επιπλέον τμήματος, που θα εξετάζει και θα γνωμοδοτεί τάχιστα για την αδειοδότηση μεγάλων επενδύσεων. Με την ίδια αποφασιστικότητα να προχωρήσουμε όμως και στο Δημόσιο.
Σήμερα, ο κρατικός μηχανισμός, παρά το σημαντικό εξορθολογισμό που έχει γίνει, μετρά περισσότερους από 60 Γενικούς και Ειδικούς Γραμματείς, οι οποίοι αλλάζουν συνήθως όποτε μεταβάλλεται και η πολιτική ηγεσία κάθε Υπουργείου. Πέρα από τη μισθολογική δαπάνη, υπάρχει και ζήτημα συνέχειας του κράτους. Είναι αναγκαίο επομένως, να καταργηθεί ο θεσμός των Γενικών Γραμματέων και να προχωρήσουμε σε αναβάθμιση των Γενικών Διευθυντών κάθε υπουργείου, οι οποίοι είναι στελέχη με υψηλή επιστημονική κατάρτιση και μπορούν να λειτουργούν την κρατική μηχανή ανεξαρτήτως πολιτικής ηγεσίας.
Προτάσεις λοιπόν, υπάρχουν πολλές. Το ζήτημα ήταν πάντοτε το πολιτικό θάρρος. Αυτό που βρίσκει σήμερα ο Πρωθυπουργός και κάνει πράξη την πιο ριζοσπαστική τομή που μπορεί να γίνει μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα.
Η ευκαιρία συνεπώς να απαλλαγούμε μια και καλή από τις παθογένειες του παρελθόντος, είναι ακριβώς μπροστά μας. Το ζήτημα είναι να μην υπολογίσουμε ξανά τους λίγους, ξεπερασμένους, ιδιοτελείς που πάντα επιδιώκουν τα κλειστά συστήματα για να επιβιώνουν.
Δουλειά μας, είναι να εργαστούμε για όλους τους Έλληνες. Και βέβαια για αυτούς που απογοητεύθηκαν από την πολιτική αλλά δεν πτοήθηκαν και επιμένουν να πιστεύουν στη δύναμη του Έλληνα.
άρθρο μου στο antinews.gr
