Ανδρέας Παπαμιμίκος

Από τα κόμματα εξουσίας στους πολιτικούς οργανισμούς

Τα πολιτικά κόμματα υπήρξαν η σημαντικότερη πολιτική εφεύρεση στις σύγχρονες Δημοκρατίες, αποτελώντας εδώ και δεκαετίες συστατικό τους κομμάτι.

 

Στις μέρες μας όμως, οι πολίτες έχουν απομακρυνθεί, νιώθοντας πως η πρόσβαση των κομμάτων στα κρατικά και κοινωνικά προνόμια, τα οδήγησε σε ταύτιση με το κράτος. Το γεγονός αυτό, νομοτελειακά έφερε στο προσκήνιο αντισυστημικά πολιτικά μορφώματα που με όχημα το λαϊκισμό εκμεταλλεύτηκαν την απελπισία της κοινωνίας. Η επιστροφή όμως στη δημοκρατική ομαλότητα, απαιτεί και αλλαγή του χαρακτήρα των πολιτικών κομμάτων.

 

Ήρθε η ώρα να περάσουμε από τα ξεπερασμένα κόμματα μαζών, σε νέες μορφές αντιπροσώπευσης. Σε πολιτικούς οργανισμούς με ισχυρή και ευέλικτη διοίκηση, που θα έχουν βάση τους την ισχυρή σχέση με τον πολίτη. Όχι μέσω ρουσφετιών όπως είχαμε συνηθίσει, αλλά μέσα από μία συνεχή ζύμωση μαζί του με ισότιμους όρους. Αυτό που έχει λείψει άλλωστε τα τελευταία χρόνια από το πολιτικό σύστημα, είναι η εξέλιξη και η προερχόμενη από τα κάτω πολιτική καινοτομία.

 

Πρέπει με άλλα λόγια, οι πολίτες και τα μέλη των κομμάτων να αποκτήσουν ρόλο και να γίνουν χρήσιμοι στη χάραξη των πολιτικών. Αυτό το κενό, θα μπορούσε να καλυφθεί με την ύπαρξη θεματικών δομών στις περιφερειακές οργανώσεις, που θα παράγουν πολιτική σε τοπικό και όχι μόνο επίπεδο, σε μία παραλλαγή των professionalwingsτου βρετανικού Συντηρητικού Κόμματος. Πρέπει άνθρωποι με σπουδές και εργασιακή εμπειρία πάνω σε αντικείμενα όπως η υγεία ή η αγροτική ανάπτυξη να παράγουν εξειδικευμένες προτάσεις για τον τόπο τους, ενισχύοντας έτσι και το ρόλο της εκάστοτε κοινοβουλευτικής ομάδας, η οποία θα αναλαμβάνει να διεκδικήσει λύσεις.

 

Σήμερα άλλωστε, με τα κοινωνικά ρεύματα να παίζουν κυρίαρχο ρόλο, είναι αναγκαίο για έναν πολιτικό οργανισμό να βρίσκεται σε συνεχή διάλογο μαζί τους. Να μετατρέπει ιδέες τους σε κεντρικές πολιτικές και να λαμβάνει έγκαιρα τα μηνύματα της κοινωνίας.

 

Για να επιτευχθεί όμως αυτό, πρέπει οι πολιτικοί οργανισμοί να προτάξουν ανθρώπους που μέσα από την εργασία και την κατάρτιση τους, έχουν κερδίσει την αποδοχή. Να πέσουν δηλαδή τα κομματικά τείχη, ώστε να πάψει το πολιτικό σύστημα να ζει μακριά από την κοινωνική πραγματικότητα.

 

            Η επιτυχία άλλωστε ενός πολιτικού οργανισμού, εξαρτάται στις μέρες μας, από το κατά πόσο η κοινωνία θα πειστεί πως έχει αλλάξει νοοτροπία. Από το πόσο οι δομές και οι άνθρωποι του, θα αποδεχτούν το νέο τους ρόλο. Για να πετύχει αυτό, οι πόρτες στο «νέο και το διαφορετικό» θα πρέπει να είναι ανοιχτές. Ανοιχτές σε ανθρώπους που θα διακρινόνται για τη φρέσκια αντίληψη τους για τα πράγματα αλλά και τη διάθεση τους να προσφέρουν. Δίχως ηλικιακούς αποκλεισμούς. Νέος άλλωστε, είναι αυτός που φέρνει νέες ιδέες και όχι αυτός που απλά το αναφέρει στο βιογραφικό του.

 

* Άρθρο μου στη Real News