Με τους λίγους ή με την κοινή λογική;
Με λίστα ή με σταυρό; Με χρίσμα ή όχι;
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τη δημόσια κουβέντα για τις ευρωεκλογές και αναρωτιέμαι αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει κάτι. Ο πρωθυπουργός τόλμησε να απαλλάξει τη χώρα από τη λιστομαχία, ξεβολεύοντας αρκετούς που θεωρούσαν πως η πολιτική μπορεί να ασκείται ακόμα με όρους του παρελθόντος.
Όπως ξεβολεύθηκαν και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου η ΝΔ -ακούγoντας την κοινωνία- δε μπαίνει στη διαδικασία να δώσει χρίσματα στους υποψηφίους. Πρέπει να καταλάβουμε, πως ο κόσμος τα έχει ξεπεράσει αυτά. Δε δέχεται τη χειραγώγηση και δεν πρόκειται να ανεχτεί κανέναν να του επιβάλει ανθρώπους που δεν έχουν λύσεις στα βασικά του προβλήματα.
Κατανοώ ότι αυτό το εγχείρημα είναι η αρχή μίας προσπάθειας να πάμε πιο κοντά στις τοπικές κοινωνίες και δε γίνεται εύκολα κατανοητό. Οφείλουν, όμως, οι πολιτικοί οργανισμοί να βρουν το θάρρος και να συνεχίσουν στην κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό τους. Να απαλλαγούν από το συντηρητισμό. Να κάνουν την κοινή λογική πυρήνα της στρατηγικής τους, δίνοντας ακόμα περισσότερο χώρο σε ανθρώπους με ικανότητες.
Δε μπορείς να στραγγαλίζεις άλλο την αυτοδιοίκηση και να θεωρείς τους πολίτες πιόνια. Δε μπορείς να υπερασπίζεσαι τις λίστες και να θέλεις να διορίζεις εκείνους που θα εκπροσωπούν το λαό. Πρέπει οι κοινωνίες να αποφασίζουν οι ίδιες και να αναδεικνύουν αυτούς που θεωρούν ότι μπορούν να βελτιώσουν την καθημερινότητά τους.
Βλέπουμε ωστόσο, πως κάποιοι αντιστέκονται. Πως υπάρχουν ορισμένοι που θέλουν να μείνουν περιχαρακωμένοι, να αποφασίζουν στα κλειστά γραφεία και ο κόσμος να ακολουθεί τυφλά τις γραμμές τους.
Η εποχή αυτή έχει ξεπεραστεί και πιστεύω πως όσα βιώνουμε επιβεβαιώνουν αυτό που ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς είχε παλαιότερα υπογραμμίσει. Βιώνουμε τις ωδίνες του καινούργιου, όμως είμαστε αποφασισμένοι να μη λιγοψυχήσουμε.
Αν θέλει, λοιπόν, το πολιτικό σύστημα να κερδίσει ξανά την αξιοπιστία του, πρέπει να μεταρρυθμιστεί. Να επενδύσει στη θωράκιση των θεσμών και τη λογοδοσία, αξιοποιώντας παράλληλα, ουσιαστικά τις δυνατότητες που του προσφέρει η επόμενη συνταγματική αναθεώρηση.
Η Ελλάδα δεν αλλάζει μόνο μέσα από δημοσιονομικούς δείκτες. Θα αλλάξει οριστικά όταν κάνουμε βασική μας ιδεολογία την κοινή λογική και ενωθούμε για τη δημιουργία ενός αξιόπιστου πολιτικού συστήματος.
Το ζήτημα είναι, μπορούμε; Θέλουμε; Ή μας αρκεί να ζούμε περιχαρακωμένοι στους προστατευμένους κόσμους της κομματικής μας πανίδας;
Θα πάμε μπροστά ή θα μας κρατήσουν οι λίγοι, ξεπερασμένοι, πίσω;
