Δυστυχώς, η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Μπορεί να είναι βεβιασμένο να κάνει κανείς ιστορικές αναγωγές, αλλά η παρούσα κατάσταση έχει κοινά στοιχεία με την κρίση που βίωσε η Ελλάδα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, ενώ ο κόσμος ξαναχτιζόταν πάνω στις στάχτες, οι Ελληνες εμπλεκόμαστε στον Εμφύλιο.
Σήμερα, αν και διαφαίνεται στον ορίζοντα η συνολική λύση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, βρισκόμαστε ενώπιον μιας νέας εθνικής τραγωδίας. Ανεύθυνες πολιτικές δυνάμεις, επαναλαμβάνουν την απάτη πως «λεφτά υπάρχουν». Μπορεί τα πρόσωπα να άλλαξαν, αλλά οι πρακτικές είναι ακριβώς οι ίδιες. Η λεγόμενη «Γενιά του Πολυτεχνείου», δηλαδή η ανίερη συμμαχία βαθέος ΠΑΣΟΚ και Αριστεράς, εξακολουθεί να ηγεμονεύει ιδεολογικά. Πρώτα κατάργησαν κάθε έννοια κράτος δικαίου και μετά κατέστησαν τον λαϊκισμό και την πολιτική παροχών με δανεικά, κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα. Και τώρα, δεν διστάζουν να διακινδυνεύσουν το κορυφαίο επίτευγμα του λαού μας, την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, προκειμένου να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους.
Οι συνιστώσες της καταστροφής, το μόνο που προτείνουν είναι ο εκβιασμός των εταίρων μας και το ρίσκο στην εξωτερική πολιτική. Χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς διεθνείς συμμαχίες αλλά αντίθετα με ψευτοπαλικαρισμούς και ευφυολογήματα τύπου «Ολανδρέου». Τα «τσιτάτα» όμως της Κουμουνδούρου δεν περνάνε ούτε στις Βρυξέλλες, ούτε στο Παρίσι και πόσω μάλλον στο «κυνικό» Βερολίνο. Η Ευρώπη δεν διαθέτει άλλο χρόνο και χρήμα για χάσιμο. Εχει σημαντικότατες προκλήσεις μπροστά της από το να ασχολείται με τον συγκερασμό των 12 συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ με το παλαιό ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί ρεσάλτο, όπως η τεράστια ισπανική κρίση και η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης για να βρεθεί συνολική λύση. Επομένως, είναι μαθηματικά βέβαιο πως η επιλογή της μονομερούς καταγγελίας -εφόσον άλλωστε εξακολουθούμε να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα- θα μας οδηγήσει στην πτώχευση και τη δραχμή. Δηλαδή, κατά την πρόσφατη έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, στον υπερδιπλασιασμό της ανεργίας, στη μείωση στο μισό τού κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Θα ήταν εγκληματικό να θεωρήσουμε αποκλειστικό υπεύθυνο τον ΣΥΡΙΖΑ και το αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα. Οι ευθύνες λοιπόν της αντιμεταρρυθμιστικής Αριστεράς που δρα στην Ελλάδα δεν μπορούν να παραγραφούν, όμως όλα ξεκινούν από τον ίδιο τον λαό. Εμείς είμαστε αυτοί που ενδώσαμε στο κράτος της αναξιοκρατίας, του βολέματος και του «λεφτά υπάρχουν». Εμείς πιστέψαμε πως μπορούμε να λειτουργούμε έχοντας ως κυβερνήτη της χώρας τις συντεχνίες και να ζούμε σε μία χώρα δίχως αρχή και τέλος. Προσωπικά πιστεύω πως πρωτίστως είναι ζήτημα νοοτροπίας. Πρέπει ως Ελληνες να αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε, ψηφίζουμε και δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά. Η Ελλάδα του βολέματος και της αρπακτής πρέπει να πεθάνει. Μόνο έτσι θα πειστεί η σημερινή γενιά των 25άρηδων να μείνει στη χώρα.
Και σ’ αυτή τη μάχη για να κρατήσουμε το πιο ζωντανό κομμάτι της χώρας εδώ, πρέπει να είμαστε πρωτεργάτες ώστε να μη χαθεί το τελευταίο πολιτικό ανάχωμα που μας κρατά στον «δυτικό κόσμο». Δεν πρέπει με απλά λόγια να επιτρέψουμε σε κανέναν να ρισκάρει τη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δηλαδή, την εθνική ασφάλεια, τη δημοκρατική ομαλότητα, την ανάπτυξη και την ελευθερία. Γι’ αυτό τον λόγο και εμείς ως ΟΝΝΕΔ, συμμετέχουμε στην «Κίνηση Νέων για την Ελλάδα». Σε ένα ευρύτατο μέτωπο νεολαίας χωρίς κομματικές παρωπίδες, στο οποίο συμπράττουν ήδη σημαντικές οργανώσεις ή συλλογικότητες νέων, όπως το Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας, οι ενώσεις νέων γιατρών και νέων δικηγόρων, τα τοπικά συμβούλια νέων Αθήνας και Θεσσαλονίκης κ.ά., με σκοπό να διασφαλισθεί η ευρωπαϊκή πορεία της πατρίδας μας.
Πιστεύουμε πως ο κόσμος αλλάζει. Τα πρώτα θετικά μηνύματα για την ανάπτυξη έρχονται από την Αμερική. Η Ευρώπη ξαναχτίζεται και πληθαίνουν οι πρωτοβουλίες για τα ευρωομόλογα, την αλλαγή των Συνθηκών, την απευθείας χρηματοδότηση των κρατών. Η διαπραγμάτευση θα είναι σκληρή και απαιτεί σχέδιο, αποφασιστικότητα και δυνατότητα σύναψης διεθνών συμμαχιών. Εμείς έχουμε υποχρέωση να κρατήσουμε την Ελλάδα όρθια, για να βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά, την επόμενη μέρα. Το οφείλουμε σε όσους από εμάς χάσαμε τα πάντα, σε όσους βιώνουμε την τραγωδία της ανεργίας, σε όσους είδαμε τα όνειρά μας να γκρεμίζονται. Είναι ιστορικό χρέος της γενιά μας, να διαφυλάξουμε την ανοιχτή κοινωνία και την ελεύθερη οικονομία. Και θα το κάνουμε.
*Άρθρο μου στην Καθημερινή