Ανδρέας Παπαμιμίκος

Τα όνειρά μας δεν μπαίνουν σε επιτήρηση

Οι παρέες των τριάντα και κάτι βασανίζονται από μια αγωνία: θα ζήσουμε χειρότερα από τους γονείς μας. Τώρα, θα πληρώσουμε το τίμημα της νοοτροπίας του κρατισμού και της ανευθυνότητας που καλλιέργησε από το 1981 και μετά το ΠΑΣΟΚ και την οποία δεν κατάφερε να αλλάξει η Νέα Δημοκρατία. Ο θυμός, η αγανάκτηση, η απογοήτευση περισσεύουν. Η περιφρόνηση για την πολιτική, τους πολιτικούς, το πολιτικό σύστημα που στηρίχτηκε στις πελατειακές σχέσεις, στην αναδιανομή δανεικών και το λαϊκισμό, κυριαρχεί. Η καχυποψία, η οργή δεν είναι άδικη. Δεν δικαιολογούν, όμως, κανένα φαινόμενο βίας και δεν προσφέρονται για μικροκομματική εκμετάλλευση από κανέναν. Ανεύθυνες κυβερνήσεις υποθηκεύουν εδώ και χρόνια το μέλλον μας. Λαϊκιστές πολιτικοί σπατάλησαν τις προσδοκίες μας. Σήμερα, θερίζουμε ό,τι έσπειραν οι προηγούμενες γενιές. Αρνούμαστε, όμως, να βάλουμε τα όνειρά μας σε επιτήρηση.

Υπάρχει ακόμη ελπίδα. Υπάρχει και άλλο μείγμα οικονομικής πολιτικής, ώστε να μην ζήσουμε χειρότερα. Υπάρχει και άλλη πολιτική, για να δημιουργήσουμε μια άλλη Ελλάδα. Αξίζουμε περισσότερες ευκαιρίες, περισσότερη αξιοκρατία, καλύτερες προοπτικές. Ονειρευόμαστε την Ελλάδα, της προκοπής, της ευθύνης, της δημιουργίας, της ελπίδας. Το όνειρο της γενιάς μας τώρα είναι να ξεπεράσουμε την κρίση στην κοινωνία, την πολιτική την οικονομία, να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια περήφανη Ελλάδα, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Για να γίνει αυτό το όνειρο πραγματικότητα, πρέπει να δουλέψουμε όλοι μαζί, να υιοθετήσουμε μια δημιουργική στάση. Δεν μπορούμε να είμαστε παρατηρητές και κριτές, ή απλά διαμαρτυρόμενοι Η διαμαρτυρία δεν είναι υπεύθυνη στάση. Σ᾽ αυτή τη δύσκολη ώρα, δεν πρέπει να καταφύγουμε στον μηδενισμό και την απαξίωση των πάντων. Δεν έχουμε περιθώρια για αδιαφορία. Αυτές οι συμπεριφορές είναι αδιέξοδες.

Η κρίση μπορεί να γίνει η δική μας ευκαιρία, να αλλάξουμε την πολιτική, να δυναμώσουμε την κοινωνία, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας απέναντι στην πατρίδα, την κοινωνία, την πολιτική, την οικονομία, απέναντι στο διπλανό μας, στο συνεργάτη μας, στο φίλο μας. Τώρα είναι η ώρα της γενιάς μας, να αγωνιστούμε για όλους μας και για τις γενιές που θα έρθουν, σ’ έναν αγώνα δημιουργικό, όμορφο, ειρηνικό, να κάνουμε όσα δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι Αν δεν το κάνουμε εμείς, δεν θα το κάνει κανένας για εμάς. Είναι ευκαιρία να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Οι ευθύνες ξεκινούν από τα όνειρά μας, και όταν τα όνειρά μας είναι σημαντικά πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες γενναία